Nasi bohaterowie – Jadwiga i Marian Wróblewscy

25.09.2017

Jadwiga Wróblewska urodziła się 11.10.1907 roku w Warszawie , córka Felicji z Małeckich i Józefa Płóciennika, funkcjonariusza Policji w Warszawie. W 1930 roku ukończyła Seminarium  Nauczycielskie w Chorzelach. W 1931 roku zawarła związek małżeński z Marianem Wróblewskim. Do 1939 roku pracowała w szkołach powiatu łomżyńskiego. Na przełomie 1939/1940 roku była łącznikiem podziemia ruchu ludowego w rejonie Bochni. Po ucieczce męża z obozu hitlerowskiego w Bochni przyjechali do Ruszkowic do rodziców Jadwigi. Marian Wróblewski urodził się 28.08.1908 roku jako syn Marianny z Piotrowskich i Władysława Wróblewskiego murarza z Łomży. W 1929 r. ukończył Seminarium  Nauczycielskie w Łomży a rok później Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie w stopniu kaprala  podchorążego. Do 1939 roku pracował w więzieniach na stanowisku nauczyciela oraz aspiranta służby więziennej na Antokolu w Wilnie. W 1939 r. wziął udział w kampanii wrześniowej i dostał się do niewoli. W latach 1940-1945 Jadwiga i Marian utrzymywali się pracując ciężko na roli w Ruszkowicach w Gminie Borkowice. Od samego początku postanowili stanąć do walki z hitlerowskim okupantem w szeregach ZWZ/AK.  Jadwiga przyjęła pseudonim ,, Jawa” a Marian ,, Mewa”. Jadwiga z pomocą Eugenii Chojnowskiej żony aresztowanego sekretarza gminy ppor  Chojnowskiego ,, Dęba” tworzy na terenie gminy Borkowice Wojskową Służbę Kobiet. Do końca wojny jest kierownikiem punktu sanitarnego w placówce AK ,, Janina”. Zatrzymana 01.12.1945 przez Niemców osiwiała w odczuciu lęku przedśmiertelnego, kiedy żandarm chciał ją zastrzelić. Ppor. Marian Wróblewski od 1940 r. był aktywnym uczestnikiem ruchu oporu. Po aresztowaniu Mieczysława Chojnowskiego ,, Dęba” zostaje komendantem placówki ZWZ/AK Borkowice     ,, Janina”.  Organizuje szkolenia bojowe i akcje dywersyjne. Przyjmuje przysięgi na żołnierzy  AK. W 1943 r. przyjmuje przysięgę m.in. od Jana Małeckiego z Przysuchy. Najbardziej spektakularną akcją jego żołnierzy : Henryka Zgody ,, Szczapa”, Bronisława Zgody, Tadeusza Wroniszewskiego, Mireckiego, Antoniego Wójcika ,,Kartusz” i trzech NN było rozbrojenie kampanii  Węgrów i zdobycie dużej ilości uzbrojenia. Jadwiga i Marian Wróblewscy byli przez cały okres wojny nauczycielami Tajnego Nauczania. Z narażeniem  życia realizowali z uczniami program przedwojennej  polskiej szkoły. Uczyli również młodzież z wysiedlonej Warszawy. 1 grudnia 1944 roku na skutek donosu Marian Wróblewski został zatrzymany przez Niemców wraz ze Stefanem Zawadzkim, Stefanem Zagórą, Franciszkiem Gałązkiewiczem i Piotrem Gruchotem. Wywiezieni do Tomaszowa uciekli w styczniu 1945 roku w przeddzień wkroczenia Rosjan, dzięki żołnierzom z piotrkowskiego pułku piechoty AK, którzy przemycili do celi broń . Uzbrojeni więźniowie zlikwidowali dyżurnych strażników i powrócili do Ruszkowic. Po wojnie Wróblewscy byli nauczycielami w kilku szkołach. Marian był kierownikiem szkoły w Pawłowie i Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Przysusze,  był uzdolniony muzycznie, grał na skrzypcach oraz prowadził chóry szkolne. Po wybudowaniu pierwszej po wojnie szkoły na Kielecczyźnie w Pawłowie nie zostali zaproszeni na jej otwarcie w 1954. Marian został wykluczony z zawodu za służbę w AK a Jadwiga przeniesiona służbowo do innej szkoły. Marian Wróblewski  przez  wiele lat był pod nadzorem Urzędu Bezpieczeństwa . Jadwiga w latach 1954-68 pracowała w szkole w Przysusze, była również Instruktorem Bibliotek Szkolnych, wielokrotnie nagradzana za osiągnięcia w pracy dydaktyczno- wychowawczej. Marian Wróblewski zmarł w 1969, Jadwiga w 1975. Cześć ich pamięci.

 

                                                                                                                   Robert Fidos

Ppor. Marian Wróblewski

,, Mewa”

Jadwiga Wróblewska

,, Jawa”