Borkowice - wieś znana już w 1308 roku. Do XVII wieku we wsi były dwa dwory: górny i dolny. Właścicielami Borkowic były zacne rody Duninów, Szczawińskich, Dzibonich, Małachowskich, Platerów, Czetwertyńskich i Dembińskich. W 1360 roku Piotr Dunin Borkowski wybudował pierwszy drewniany kościół.  W 1365 roku erygowana została parafia Borkowice. WXVII i XIX wieku istniał tu silny ośrodek przemysłu zbrojeniowego i żelaznego. W Kuźnicy działał wielki piec a pod Ruskim Brodem fabryka bomb, kul i kartaczy, którą w 1787 roku odwiedził król Stanisław August Poniatowski.

Od 1864 roku wieś jest siedzibą gminy. Obecny kościół murowany z zewnątrz neogotycki, wewnątrz barokowy, wzniesiony został na miejscu trzech poprzednich z fundacji Katarzyny Małachowskiej i jej syna Onufrego w latach 1829-1845 przez architektów Franciszka Marię Lanciego i Henryka Marconiego. Jego największą atrakcją jest figura św. Antoniego, wyrzeźbiona w galenie w 1646 roku, jedna z trzech słynnych rzeźb wykonanych ze znalezionych przez Hilarego Malę samorodków ołowiu a Machnowskiej Górze koło Kielc. Na murach kościoła i murze kościelnym szereg tablic pamiątkowych fundacji ks. Jana Wiśniewskiego. W kryptach kościoła znajdują się groby fundatorskie m. in. Antoniego Małachowskiego herbu Nałęcz marszałka sejmu w 1780 roku, wojewody mazowieckiego. Długoletnim proboszczem borkowickim w latach 1913-1943 był ks. Jan Wiśniewski – wybitny działacz społeczny, historyk kościoła, bajkopisarz, budowniczy obiektów parafialnych, pomników i tablic pamiątkowych. Był założycielem muzeum regionalnego, katolickich stowarzyszeń młodzieży, siedmiu szkół, trzech jednostek straży, teatru i biblioteki parafialnej. W przepięknym niegdyś parku widoczny pałac w elektycznym wybudowany w latach 1903-1905 przez arię i Stefana Dembińskich według projektu architektów Zygmunta Hendla i Władysława Marconiego. W parku rosną pomnikowe okazy drzew: 350-letni platan oraz 250-letni modrzew i wiele innych pomników przyrody. Opodal pałacu w środku wąwozu widoczny jest tzw. Kopiec głodnych usypany w połowie XIX wieku. Naprzeciw parku murowany spichlerz z XIX wieku pokryty gontem. W pobliżu widoczne figury św. Jana Nepomucena z XVIII wieku i Chrystusa po drugiej stronie drogi z 1923 r. fundacji  Dembińskich. Na zabytkowych budowlach parafialnych: organistówce, starym klasztorze i plebani pamiątkowe tablice fundacji ks. Jana Wiśniewskiego. Przed plebanią znajduje się pomnik wystawiony w 10 rocznicę odzyskania niepodległości, zwieńczony kulą, ozdobiony orłem w koronie. Napis na cokole informuje, iż trzy armie zaborcze stanęły jednego dnia w Borkowicach w 1915 roku. W pobliżu szkoły wybudowanej w 1938 roku rośnie dąb katyński poświęcony kpt. Januszowi Łąckiemu wójtowi gminy zamordowanemu przez NKWD w Katyniu w 1940 roku Na cmentarzu parafialny Kaplica Dembińskich herbu Nieczuja i wiele cennych nagrobków m.in. Antoniego Gaszyny powstańca styczniowego, płk. Franciszka Żarskiego uczestnika powstania listopadowego, ks. Jana Wiśniewskiego oraz nagrobek mieszkańców Bryzgowa ofiar terroru hitlerowskiego. W odległości 1 km od wsi znajduje się owiana legendami Krakowa Góra, która swą nazwę zawdzięcza królowi Polski Kazimierzowi Wielkiemu. Jest to miejsce spotkań rodzinnych, turystycznych, harcerskich oraz punkt widokowy. Na 280 metrowe wzniesienie dojdziemy wzdłuż oryginalnej drogi krzyżowej, która rozpoczyna się przy nowym klasztorze Sióstr Benedyktynek. W 1933 roku w 250 rocznicę zwycięstwa wojsk polskich pod Wiedniem ks. Jan Wiśniewski wzniósł na Krakowej Górze Kapliczkę Sobieskiego. W pobliżu drogi na Krakową Górę znajduje się nagrobek z dawnego cmentarza cholerycznego. Borkowice są siedzibą gminy od 1864 roku. We wsi zamieszkanej przez 660 osób funkcjonuje Urząd Gminy, Ośrodek Zdrowia, Gminny Ośrodek Kultury, szkoła podstawowa, gimnazjum, Gminna Biblioteka, Ochotnicza Straż Pożarna, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej oraz Urząd Stanu Cywilnego. Przy szkole podstawowej funkcjonuje sala gimnastyczna, boisko wielofunkcyjne, plac zabaw, siłownia plenerowa oraz boisko sportowe typu  ORLIK. W Borkowicach działają Warsztaty Terapii Zajęciowej oraz Niepubliczny Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy S.A.K „OPOKA”.

                                                                                                         Opracował: Robert Fidos