Radestów - pierwsze wzmianki historyczne o Radestowie sięgają  XIV wieku. Nazwę wsi wymienia w 1440 roku kronikarz Jan Długosz jako własność Mikołaja Szpota z rodu Duninów herbu Łabędź. W 1582 roku dziedzicem Radestowa jest Wojciech Borkowski a w 1582 roku  a w 1621 Krzysztof Ninkowski. Kolejnymi właścicielami wsi są Karwiccy, Krzewscy i Chomentowscy. W 1696 r. Radestów od Andrzeja Chomentowskiego kupuje Wojciech Józef Kietliński herbu Odrowąż. Od tej pory do 1883 r. właścicielami Radestowa są Kietlińscy. W 1732 r. Antoni Kietliński z Radestowa, dobudował do kościoła parafialnego w Borkowicach, murowaną kaplicę św. Antoniego. W II połowie XVIII wieku dziedzicem Radestowa jest Filip Kietliński. We wsi znajduje się dwór, karczma należąca do Stanisława Adamczyka oraz 15 domów i 84 mieszkańców. Wśród nich rodziny: Błaszczyków, Patrów, Serwali, Mazurów, Świerczów, Wójcików, Długoszów, Witkowskich, Stellerów, Brodeckich,  Patynów i Świerczyńskich. W 1790 roku w Radestowie urodziły się trojaczki  - chłopcy, dzieci Katarzyny i Stanisława Adamczyków, Wincenty, Dionizy i Leon. W 1810 r. karczmarzem był żyd Abram Jaśkiewicz , w latach 1828-32 Norbert Świerczyński a w 1833  Leon Świercz.

W latach 1821-1881 dziedzicem Radestowa był Edmund Kietliński. Ostatni właściciele z rodu Kietlińskich, Józef i Leokadia Zdzitowiecka sprzedali majątek w 1883 r. Bronisławowi Miketta za 60 tyś. rubli. W 1864 r. ukaz carski nadał ziemię włościanom Radestowa: Brodecki Franciszek, Świerczyński Józef, Długosz Mateusz, Sztylca Franciszek, Adamski Antoni, Sztyler Filip, Długosz Wojciech, Wolczyk Florian, Fidos Antoni, Wolczyk Jakub, Adamczyk Franciszek, Dudek Feliks, Świerczyński Tomasz, Domańska Marianna, Molefina Elżbieta, Sokołowski Ludwik.

W 1889 r. Radestów kupił na licytacji od Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego Antoni Łącki z Januszewic. Kolejnymi właścicielami były dzieci Antoniego i Janiny z Dworzyckich: Jerzy, Zofia, Anna i Janusz Łąccy. Radestowski majątek miał ok. 500 mórg ziemi, w tym grunty orne, ogrody, stawy i lasy. W środku urokliwego parku stał drewniany, obmurowany i otynkowany parterowy dwór, z gankiem i tarasem na osi. W 1920 r. na wojnę z Rosją Bolszewicką zgłosili się na ochotnika mieszkańcy Radestowa: Jan Mołdowa- odznaczony Krzyżem Walecznych, 18 –letni Janusz Łącki na koniu z własnej hodowli oraz jego brat Jerzy Łącki. Radestowski dwór był miejscem spotkań towarzyskich okolicznych ziemian i inteligencji. Znany z gospodarności Antoni Łącki prowadził wzorowo jedno z najlepszych gospodarstw w woj. kieleckim. Wraz z wykształconymi w  kierunku rolniczym dziećmi, stosował nowoczesne metody w rolnictwie i ogrodnictwie. Na dużą skale uprawiano jabłka, cebulę, groch, rabarbar, chrzan i zioła lecznicze. Rozpoczęto również hodowlę  wikliny. W zagrodach hodowano trzodę  chlewną, kury, indyki, bydło rasy czerwonej polskiej oraz konie na tak zwane remonty dla wojska. W szklarni hodowane były kwiaty a wszystkie wolne miejsca i miedze obsadzone były gruszami bergamutkami. Antoni Łącki zmarł w 1935 roku. W 1936 roku Janusz Łącki ożenił się z Zofią Trippenbach z Warszawy. Rozpoczęto przygotowania do wybudowania zakładów przetwórstwa owocowo-warzywnego i produkcji win. Starania te przerwał wybuch wojny. W 1940 roku por. Janusz Łącki – wójt gminy Borkowice zginął zamordowany przez NKWD w Katyniu. W 1945 r. majątek w Radestowie zostaje przejęty przez Skarb Państwa. Część ziemi została rozparcelowana a część weszła w skład gospodarstwa Technikum Rolniczego w Borkowicach. W opustoszałym dworze zorganizowano Spółdzielnie Krawiecką oraz szkołę zawodową. Obecnie jest to własność prywatna. W 2012 r. oddane zostało do użytku boisko wielofunkcyjne oraz plac zabaw.                    

                                                                                                      Opracował: Robert Fidos